اولین خودروی جهان که ساخت کارل بنز بود، تنها ۰.۷۵ اسب بخار قدرت داشت و پس ‌از آن، قدرت خودروها همواره افزایش پیدا کرد اما جنگ اصلی قدرت با شروع رونق فروش خودرو در دههٔ ۵۰ میلادی آغاز شد. به همین دلیل، قصد داریم میانگین قدرت خودروها از همین دهه به بعد را بررسی کنیم و برای این کار بازار آمریکا ملاک قرار می‌دهیم. در این رابطه اما ذکر یک نکته ضروری است. در سال ۱۹۷۱، روش رسمی اندازه‌گیری قدرت خودروها تغییر کرد. قبل از آن معمولاً قدرت خالص موتور بدون لوازم جانبی و سیستم اگزوز اندازه‌گیری می‌شد اما از این سال به بعد، قدرت نهایی روی چرخ خودروها با استفاده از دستگاه داینو ملاک قرار می‌گرفت. ازآنجایی‌که مقداری از قدرت موتور تا رسیدن به چرخ‌ها تلف می‌شود (حدود ۵۰ اسب بخار)، قدرت خودروهای پیش از سال ۱۹۷۱ بیشتر بود.

دهه ۵۰: جنگ قدرت آغاز شد

در دههٔ ۵۰ آمریکا در دوران رونق پس از جنگ جهانی دوم قرار داشت. در آن سال‌ها قیمت هر لیتر بنزین کمتر از ۱۰ سنت بود، خانه‌ها ارزان بودند و کار فراوان پیدا می‌شد. همچنین با رشد صنعت و احداث بزرگراه‌های بین ایالتی، فروش خودرو رونق گرفت. پرفروش‌ترین خودروی آمریکا در اواسط دههٔ ۵۰ شورلت بلیر بود. موتور شش سیلندر خطی این ماشین ۱۱۵ اسب بخار قدرت داشت درحالی‌که قوی‌ترین موتور هشت سیلندر آن ۱۶۲ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. در دههٔ ۵۰ همچنین کارانددرایور آزمایش خودروها را آغاز کرد و سریع‌ترین خودرویی که بررسی کرد فراری ۲۵۰GT با ۲۳۷ اسب بخار قدرت بود که ظرف ۵.۹ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید. بااین‌حال، موتور V۱۲ فراری ۴۱۰ سوپرآمریکا ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشت؛ بنابراین، نمی‌توان میانگین دقیقی برای قدرت خودروها در دههٔ ۵۰ ذکر کرد اما با در نظر گرفتن همهٔ خودروهای آن زمان، بهترین عدد می‌تواند چیزی در حدود ۱۰۰ اسب بخار باشد.

دههٔ ۶۰، افزایش حجم موتور

با شروع دههٔ ۶۰ جنگ اسب بخار شدت گرفت و ماسل کارها متولد شدند. البته متأسفانه آن زمان معیار واحدی برای اندازه‌گیری قدرت وجود نداشت و بسیاری از خودروسازان آمریکایی قدرت محصولات خود را کمتر از میزان واقعی اعلام می‌کردند. پرفروش‌ترین خودروی دههٔ ۶۰ شورلت ایمپالا بود که در نسخهٔ پایه ۱۶۲ اسب بخار قدرت داشت اما قدرت برخی ماسل کارهای سطح بالا به بیش از ۴۰۰ اسب بخار می‌رسید که حتی از فراری‌های V۱۲ هم بیشتر بود. البته در آن سال‌ها اکثر مردم خواهان خودرویی بودند که بتواند با سرعتی در حدود ۸۰ کیلومتر بر ساعت حرکت کند و به همین دلیل، میانگین قدرت خودروها در آمریکا در دههٔ ۶۰ با افزایشی جزئی به ۱۲۰ اسب بخار رسید.

دههٔ ۷۰: دههٔ تغییر

علاوه بر تغییر شیوهٔ اندازه‌گیری قدرت در سال ۱۹۷۱، شروع بحران نفتی در اواسط دههٔ ۷۰ و سپس وضع قانون کنترل تولید گازهای گلخانه‌ای، ماسل کارها را نابود کرد. به همین دلیل، درحالی‌که در سال ۱۹۶۹ می‌شد یک کادیلاک با موتور ۸.۱ لیتری خرید، در سال ۱۹۷۵ هوندا سیویک با موتور ۱.۲ لیتری به خودروی بسیار پرفروشی تبدیل شد. پرفروش‌ترین خودروهای آن دوران نیز الدزمبیل کاتلاس و شورلت ایمپالا با قدرت ۱۰۵ اسب بخاری بودند. البته هردو خودرو موتورهای قوی‌تری هم داشتند و ایمپالا با پیشرانهٔ هشت سیلندر ۱۴۵ اسب بخاری قابل خریداری بود ولی میانگین قدرت از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ حدود ۲۲ درصد کاهش یافت و به حدود ۹۶ اسب بخار رسید.

دههٔ ۸۰: ظهور توربوشارژر

در دههٔ ۸۰ نبرد برای قدرت با قوانین آلایندگی سرکوب شد و قیمت سوخت نیز همچنان بالا بود. به همین دلیل، در سال ۱۹۸۴ پرفروش‌ترین خودروی آمریکا شورلت کاوالیر با تنها ۸۸ اسب بخار قدرت بود درحالی‌که فورد موستانگ SVO در همان سال با یک پیشرانهٔ ۲.۳ لیتری چهار سیلندر توربو ارائه می‌شد که ۱۷۴ اسب بخار قدرت داشت. در اواخر دههٔ ۸۰ نیز قدرت موستانگ ۵ لیتری V۸ به ۲۲۰ اسب بخار رسید. بیوک گرند نشنال که یکی از سریع‌ترین خودروهای آمریکایی در دههٔ ۸۰ بود، از یک پیشرانهٔ V۶ توربو با ۲۳۵ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد. اروپایی‌ها نیز عادت داشتند از موتورهای کوچک قدرت بالایی بگیرند و پورشه ۹۱۱ در دههٔ ۸۰ حدود ۲۴۰ اسب بخار قدرت داشت. کسانی که خواهان قدرتی بیش از این‌ها بودند نیز باید سراغ خودرویی مثل فراری F۴۰ با ۴۷۰ اسب بخار قدرت می‌رفتند. با همهٔ این‌ها، میانگین قدرت خودروها از ۱۰۰ اسب بخار در سال ۱۹۸۰ به حدود ۱۲۰ اسب بخار در سال ۱۹۸۹ رسید.

دههٔ ۹۰: بازگشت قدرت

در دههٔ ۹۰ هوندا آکورد، فورد تاروس و تویوتا کمری به پرفروش‌ترین خودروهای آمریکا تبدیل شدند که در نسخهٔ پایه به ترتیب ۱۲۵ اسب بخار، ۱۴۵ اسب بخار و ۱۳۳ اسب بخار قدرت داشتند. تا سال ۱۹۹۵ موستانگ GT هنوز تنها ۲۱۵ اسب بخار قدرت داشت اما در سال ۱۹۹۹ این رقم به ۲۶۰ اسب بخار رسید. سریع‌ترین خودروی دههٔ ۹۰ اما مک‌لارن F۱ بود که موتور ۶ لیتری V۱۲ آن قدرت شگفت‌انگیز ۶۲۷ اسب بخاری تولید می‌کرد. در پایان این دهه هم ازآنجایی‌که خودروسازان دوباره افزایش قدرت در مدل‌های پرفورمنس خود را آغاز کردند، میانگین قدرت به حدود ۱۶۰ اسب بخار رسید.

دههٔ ۲۰۰۰، روند صعودی

در دههٔ ۲۰۰۰ آن‌طور که انتظار می‌رفت میانگین قدرت جهش پیدا نکرد ولی بااین‌حال، هایپرکارها متولد شدند و قدرت‌های ۷۰۰-۸۰۰ اسب بخاری را دیدیم. سپس کونیگزگ CCX-R با ۱۰۱۸ اسب بخار قدرت معرفی شد. پرفروش‌ترین خودروی سواری دههٔ اول قرن جدید تویوتا کمری بود که در سال ۲۰۰۰ قدرتی بین ۱۳۳ تا ۱۹۴ اسب بخار و در سال ۲۰۰۹ بین ۱۵۵ تا ۲۶۸ اسب بخار داشت. در آن سال‌ها اما سلیقهٔ خریداران تغییر کرد. در سال ۲۰۰۲ فروش پیکاپ‌ها از خودروهای سواری بیشتر شد و شاسی‌بلندها محبوب شدند. بااین‌حال، موستانگ همچنان قوی‌تر می‌شد و قدرت نسخهٔ GT در سال ۲۰۰۹ به ۳۰۰ اسب بخار رسید.

دههٔ ۲۰۱۰: افزایش چشمگیر

پرفروش‌ترین خودروی سواری در سال ۲۰۱۰ هوندا آکورد بود که بین ۱۷۷ تا ۲۷۱ اسب بخار قدرت داشت. تا پایان این دهه اما قدرت ۴۰۰ اسب بخاری در خودروهای پرفورمنس عادی شد و قدرت موستانگ GT در سال ۲۰۱۹ به ۴۶۰ اسب بخار رسید. در دههٔ ۲۰۱۰ همچنین بوگاتی و کونیگزگ در هایپرکارهای خود قدرت ۱۵۰۰ اسب بخاری را ارائه می‌کردند ولی بااین‌حال، میانگین قدرت حدود ۲۰۰ اسب بخار بود. در حال حاضر در سال ۲۰۲۳ نیز این رقم به ۲۱۲ اسب بخار رسیده است اما ازآنجایی‌که هم‌اکنون خودروهای اقتصادی معمولاً بین ۱۷۰ تا ۱۹۰ اسب بخار قدرت دارند و خودروهای هیبریدی محبوب‌تر شده‌اند، انتظار افزایش چشمگیر میانگین قدرت را نداریم.