عده ای هم عقیده دارند حتی خرید یک خودروی کار کرده سالم که در سال های قبل از 90 تولید شده بهتر از خرید یک خودروی صفر کیلومتر است. اگر به دنبال دلیل این ادعا هستید باید بدانید خودروهایی که در سال های قبل از 1390 (قبل از اعمال تحریم های شدید) مونتاژ شدند، از قطعات ایرانی کمتری در ساخت آنها استفاده شده است. به همین دلیل کیفیت کلی این خودروها حتی از بعضی صفر کیلومترهای امروزی بهتر است! (البته دبیر انجمن قطعه سازان کشور در یک مصاحبه تلوزیونی اعلام کرد قطعه سازان ایرانی توانایی تولید قطعات با کیفیت بسیار بالا و با علم روز را دارند!) جدا از آمار و ارقامی که موسسات و سازمان ها اعلام می کنند باید گفت بهترین سنگ محک خود مردم هستند. اگر چند کلامی با دوستان و آشنایانتان درمورد کیفیت خودروهای صفر کیلومترشان صحبت کنید، خواهید دید نظریه با کیفیت تر بودن خودروهای تولیدی در سال های گذشته آنقدرها نیز غیرمنطقی نیست. از این رو به سراغ یکی از محبوبترین کره ای های بازار ایران یعنی ریو رفتیم. خودرویی که طرفدارانش عقیده دارند از بیشتر محصولات خانواده پژو بهتر است.
ریو یک سدان کوچک خانوادگی است که در کلاس C بازار قرار می گیرد. این خودرو با طول و عرض مناسبی که دارد جان می دهد برای رانندگی در ترافیک شهری مثل تهران. اولین ریو در سال 1384 توسط سایپا عرضه شد و عده ای تصور می کردند این خودرو همان پراید مدل جدید است که در کره تولید می شود! اما ریو کم کم توانست با شخصیتی استقلال یافته به عنوان یک خودروی جدید خودش را به بازار معرفی کند. این خودرو تا سال 1390 میهمان خطوط تولید شرکت سایپا بود و بعد از این سال بدون جایگزینی مناسب بازار را ترک کرد. در واقع ریو در بازار داخلی با خودروهایی مثل پژو 206 در تیپ 2 و حتی مدل SD رقابت می کرد. از طرفی تندر 90 هم کاملا تازه نفس بود و البته با موتور 110 اسب بخار و کیفیت بالای ساختش بخصوص در بخش های فنی حرف های زیادی برای گفتن داشت. ریو در ایران با موتور 1500 سی سی ساخته شد و این پیشرانه می تواند 97 اسب بخار نیرو و 135 نیوتون متر گشتاور را به ریو سواران هدیه کند. شاید اعداد و ارقام حاصل از کار موتور زیاد چشم گیر نباشد اما وزن کمتر از 1050 کیلوگرمی این خودرو به ریو کمک می کند در 11.3 ثانیه به سرعت 100 کیلومتر در ساعت برسد. هرچند چهره ریو حتی در زمان عرضه هم آنقدرها به روز نبود اما، هنوز هم از بیشتر طرح های به اصطلاح فیس لیفت بعضی خودروهای داخلی زیباتر و پویاتر است. داخل کابین یک چیدمان ساده و معمولی در انتظار خریداران است. یکی از نکات منفی در طراحی این خودرو آینه های جانبی است که دید آنچنان خوبی به راننده ارائه نمی کند. در ضمن صدای پیشرانه هم بعد از دور 3500، کاملا محسوس به داخل کابین سرایت می کند. اگر یک ریو اتوماتیک (در سال آخر تولید، گیرباکس اتوماتیک هم بر روی این خودرو نصب شد) را خریداری کنید مجبور هستید نت های فالش گیرباکس را نیز تحمل کنید. هر چند ترمز های این خودرو کیفیت مناسبی دارند اما عدم بهره مندی از ترمزABS+EBD بصورت استاندارد، باعث می شود در فشردن پدال گاز کمی دقت کنید. یکی از امتحاناتی که پژو 206 و تندر 90 در آن نمره بیشتری نسبت به ریو دریافت می کنند همین بخش قدرت ترمزگیری است. البته این مشکل با استفاده از لاستیک های یک سایز بزرگتر از استاندارد ریو حل می شود ولی آن وقت مصرف سوخت و استهلاک جلوبندی با کیفیت این خودرو کمی بیشتر خواهد شد.
گفتیم جلوبندی! از جمله نقاط قوت ریو همین جلو بندی است زیرا می تواند در خیابان های پر دست انداز شهر به خوبی دوام بیاورد. در کابین عقب ارتفاع ستون وسقف مناسب است و باید بدانید که مشکل در فضای زانوهاست. این فضا تقریبا با 206 برابر است و در این قسمت هر دو خودرو نمره منفی می گیرند و نمره مثبت هم به تندر 90 می رسد. کیفیت صندلی ها مناسب است و در سفرهای طولانی کمتر از 206 ضربات را به اتاق انتقال می دهد. ریو دو فضای مجزا را درون کابین تعبیه کرده است و ایربگ هم بصورت آپشن برای این خودرو ارائه شد. در کابین ریو هیچ صدای اضافه ای به جز همان صدای موتور که به آن اشاره شد، شنیده نمی شود. یکی از نقاط قوت این خودرو فرمان نرم و دقیق است که باعث شده هندلینگ این خودرو نیز در رده بالایی قرار بگیرد. صندوق عقب ریو حجمی بیش از 206 هاچ بک دارد اما مدل SD فضای بیشتری در اختیار خریداران می گذارد. البته هر سه در مقابل صندوق عقب تندر90 که شبیه به یک اتاق خالی است! بازنده هستند. کیفیت ساخت کلی ریو در سطح بالایی قرار دارد و کلا استهلاک این کره ای بالا نیست. مواد به کار رفته در کابین ریو ظاهری بهتر از 206 ندارند اما کیفیت مونتاژ آنها یک رده بالاتر از 206 است. موتور و گیرباکس ریو هماهنگی خوبی با هم دارند و به همین دلیل سواری این خودرو خسته کننده نیست. مصرف سوخت ریو در حدود یک پراید است و بسته به شرایط مختلف رانندگی و البته سلامت فنی خودرو، از حدود 7 لیتر در سیکل ترکیبی معمولا بیشتر نمی شود. یکی از دلایلی که باعث شد ریو بعد از توقف تولید توجه بیشتری به سوی خودش جلب کند، همین مصرف سوخت پایین و البته افزایش بهای سوخت بود. یافتن قطعات یدکی این خودرو کار سختی نیست و هنوز از سوی سایپا به خبی ساپورت می شود. اما این موضوع در مورد قطعات بدنه صدق نمی کند و اگر نیاز به چنین قطعاتی داشته باشید، شاید سرو کارتان به بازار شوش هم بیفتد. از دیگر نکاتی که یک ریو سوار باید بداند تعویض به موقع تسمه تایم این خودرو است چرا که در غیر این صورت اگر این تسمه پاره شود، بر اثر برخورد سوپاپ ها با تاج پیستون به دلیل طراحی خاص محفظه احتراق، مالک باید هزینه گزافی بابت تعمیرات بپردازد.